ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΣΤΟΝ Π.ΜΑΚΑΡΙΟ- ΘΕΟΚΛΗΤΟ.
"Μακάριος ανήρ
ος ουκ επορεύθη εν βουλή ασεβών,
και εν οδω αμαρτωλών ουκ έστη,
και επί καθέδρα λοιμών ουκ εκάθισε, άλλη η εν τω νόμω Κυρίου το θέλημα αυτού
και εν τω νόμω αυτού μελετήσει ημέρας και νυκτός"!
Σεβασμιωτατε πάτερ και Δέσποτα, γέροντα της Ιεράς ταύτης μονής πατέρα Κυπριανε, τίμιον πρεσβυτέριον, οσιωτάτη καθηγουμένη του ιερού τούτου καθιδρύματος , οσιότατες μοναχές, Χριστεπώνυμο πλήρωμα.
Ψάλλαμε σήμερα την εξόδιο και συνάμα αναστάσιμη ακολουθία επί τη εκδημία του αδελφού και συλλειτουργού ημών, πατρός Θεοκλητου.
Ο πατηρ Θεόκλητος Σμαλιός , κατα κόσμον Δημήτριος , γεννήθηκε στη Κάλυμνο την 30 Ιουλίου του 1967 . Τελείωσε την πρωτοβάθμια εκπαίδευση στο νησί μας. Τις γυμνασιακές και λυκειακές σπουδές του τις πραγματοποίησε στην Αθωνιάδα σχολή του Αγίου όρους όπου αποφοίτησε το 1985 με σχολαρχη τον επίσκοπο Ροδοστόλου Χρυσόστομο.
Ταυτόχρονα , από τη σχολή και από έμπειρους Αγιορείτες μοναχούς, εμυήθη στην εκκλησιαστική βυζαντινής μας μουσική και την μυσταγωγική τέχνη της αγιογραφίας παίρνοντας τα ανάλογα πτυχία βυζαντινής μουσικής και αγιογραφίας με άριστα !
19 ετών εκαρη μονάχος στην Ιερά Μονή ταύτη από τον γέροντα π. Κυπριανο Μιχαήλου και έλαβε το όνομα Μακάριος.
Το 1987 ημέρα μνημης του αγιου Γρηγορίου του Παλαμά χειροτονήθηκε διάκονος από τον κυρό Νεκτάριο πρώην μητροπολίτη μας, και το 1995 την εορτή των Βαίων χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και έλαβε το οφφίκιον του Αρχιμανδρίτου και μετονομάσθη Θεόκλητος . Μόλις έλαβε το νεο ονομα , ο κατα σαρκα πατερας του είπε: αυτό είναι το σωστό όνομα ! Θεόκλητος , Θεοκάλεστος!
Πριν τρεις εβδομάδες περίπου, τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, έλαβε και το μέγα αγγελικό σχήμα από τα ευλογημένα χέρια σας Σεβασμιωτατε.
Λειτουργός άριστος, ψάλτης κατηρτισμένος με σπάνιο φωνητικό χάρισμα έκτασης και όγκου φωνής.
Συνεπής στα μοναχικά και ιερατικά καθήκοντά του, λειτουργούσε καθημερινά, έψαλλε με χαρά, διάβαζε ευχές και Εξορκισμους στους αρρώστους, πάλευε με τον αρχέκακο σώμα με σώμα, βοηθούσε τον πάσχοντα συνάνθρωπο , ψάρευε στις θαλασσες του Αιγαίου με επιδέξιο και πολλές φορές ευλογημένο τρόπο πάντα με την επίκληση και τη βοήθεια της Παναγίας που "των αλιέων τας σαγήνας πληρεί " του Αγίου Ανδρέα και άλλων, καλύπτοντας τις ανάγκες της μονής .
Αγαπητός σε όλη τη Κάλυμνο, το Άγιο Όρος και παντού, πάντοτε προσχαρος και προσηνής, εργατικός, καλλίφωνος μουσικός, καλλιτέχνης καθηγητής αγιογράφος, που έργα του κοσμούν το τέμπλο αυτής της Εκκλησίας, του Αγίου Σάββα και αλλού, μάστορας σε όλα τα έργα της μονής, φιλικός, φιλότιμος, χαμογελαστός με όλους, ακούραστος , ειλικρινής και ευθύς στη συμπεριφορά του , αγνός και άδολος ήταν μερικά από τα δεκάδες χαρίσματα που τον προίκισε η θεία χαρις.
Λίγες μέρες πριν γεννηθεί ο αείμνηστος πατέρας του που εξοχίαζε στο Καντούνι είδε όνειρο λαμπροφορεμένους αγγέλους , άκουσε μια βροντή , κύματα θαλάσσης και άκουσε τα λόγια του κατά Ιωάννη ευαγγελίου : "εν αρχή ην ο Λόγος... και Θεός ην ο Λόγος...
Ξύπνησε και είπε στη μητέρα : το παιδί που θα γεννηθεί θα είναι γιός και κάτι σημαντικό εκκλησιαστικό αξίωμα θα πάρει!
Ενός έτους περίπου, έπαιζε σαν βρέφος και μπουσουλώντας έπεσε από ένα υπό κατασκευή τοίχο ύψους 3 μέτρων και όταν πήγε η μητέρα να δει αν ζει, τον είδε να παίζει, χωρίς γρατζουνιά...Η παναγιά τον γλίτωσε...σημειωτέον ήταν 2 Ιουλίου ημέρα της Παναγίας των Βλαχερνών, ημέρα που κοιμήθηκε.
Την παναγιά μας την ηυλαβούντο ιδιαιτέρως!
Με χαρά μετά από κάθε ακολουθία έψαλλε ένα "άξιον εστίν" από τα δεκάδες που ήξερε απέξω από μεγάλους μύστες της μουσικής μας.
Κάποια στιγμή της ζωής του, ζήλεψε το μαρτύριο και τον Άγιο Παίσιο τον Αγιορείτη, ο οποιος ζήτησε από το Θεό να του στείλει καρκίνο . Ταυτόχρονα είχε ένα πόθο να κοιμηθεί μικρός σαν τον Άγιο Βασίλειο τον Μέγα.
Έτσι πριν δύο χρόνια περίπου διεγνώσθη με καρκίνο του παγκρέατος.
Με την καθοδήγηση και την ευλογία του γέροντα του , έκανε υπακοή και έκανε 3 χειρουργεία και αρκετές χημειοθεραπείες γνωρίζοντας το τέλος του...
Αφου κατεσκεύασε τον τάφο του στο ησυχαστήριο που αγάπησε, τον αγιο Κυπριανο , ετοιμάστηκε και πνευματικά... Τις τελευταίες ημέρες που ο καρκίνος έβλαψε όλον τον οργανισμό του, υπέφερε από φρικτούς πόνους, και έχοντας τη συνείδηση ότι συμμετέχει στο μαρτύριο του Χριστού, τους υπέφερε με υπομονή και γενναιότητα !
Αν και βογκούσε από αφόρητους πόνους πότε δεν είπε λέξη και όποιος τον ρώτουσε τι κάνεις; έλεγε: καλά.. καλύτερα ...και όταν του λέγαμε κάνε υπομονή, έλεγε αυτό κάνω...υπομονή!
Τρεις μέρες πριν τη κοίμηση του και ενώ τις προηγούμενες μέρες δεν μπορούσε να ησυχάσει από τους πόνους, ξαφνικά ησύχασε, γαληνεψε... το πρόσωπό του άστραψε και κοιμήθηκε μια μέρα σε απόλυτη ηρεμία...Ήταν η επίσκεψη της ευλογημένης Θεοτόκου.
Μετά πάλι, χάθηκε... τα μάτια του σιγόκλεισαν... σε κάθε αναπνοή του άκουγες και ένα ελαφρύ βογκητό αβάσταχτου πόνου...
Την τελευταία ημέρα του βάλαμε τροπάρια σε κινητό να ακούσει. Αμέσως, άνοιξε τα μάτια του και το στόμα του και έδειχνε ότι έστω από μέσα του, έψαλλε κατά το ψαλμικό "ψάλλω τω θεω μου έως υπάρχω".
Εχθές Πέμπτη 2 Ιουλίου πρωί 6κ μισή την ώρα που άρχιζε ο Όρθρος της αγαπημένης του, Θεοτόκου, η Κυρία των αγγέλων τον πήρε μαζί της στη γιορτή της, εορτή της καταθέσεως της τιμίας ζώνης της, στο ναό των Βλαχερνών, να λειτουργήσει εκεί στο υπερουράνιο θυσιαστήριο!
Τον αγάπησε, τον εξέλεξε εκ κοιλίας μητρός , τον διέσωσε ως βρεφος και τον παρέλαβε στη γιορτή της.
Καλέ μας Θεόκλητε σε ευχαριστούμε για όλα, την πνευματική σου καθοδήγηση το παράδειγμα και την υπέρμετρη αγάπη σου.
Πιστεύω, εκφράζοντας ίσως και τον ίδιο , θα ήθελε να ευχαριστήσει τον πνευματικό του πατέρα Κυπριανο, την ηγουμένη και όλες τις μοναχές, τον ιερό κλήρο του νησιού με προεξάρχοντα το μητροπολίτη μας και τον επίσκοπο μας , και όσους με αγάπη και αυτοθυσία τον βοήθησαν στη δοκιμασία του, τους ιατρούς και νοσηλευτές, τους συγγενείς και τους φίλους που τον διηκόνησαν αυτοθυσιαστικά μέχρις εσχάτων....
Προσευχή μας εκτενής στον Κυριο και σωτήρα μας Χριστό ας γίνει το τροπάριο που ψαλλαμε προηγουμένως στα ευλογηταρια.
ΟΙ ΤΟΝ ΟΔΟΝ ΤΗΝ ΣΤΕΝΗΝ ΒΑΔΙΣΑΝΤΕΣ ΤΕΘΛΙΜΕΝΗΝ ΠΑΝΤΕΣ ΟΙ ΕΝ ΒΙΩ .
ΟΙ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ ΩΣ ΖΥΓΟΝ ΑΡΑΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΜΟΙ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝΤΕΣ ΕΝ ΠΙΣΤΕΙ.
ΔΕΥΤΕ ΑΠΟΛΑΥΕΤΕ Α ΗΤΟΙΜΑΣΑ ΗΜΙΝ
ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΕΦΗ ΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ !!!!
ΕΙΗ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΚΥΡΙΟΥ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΝ ΑΠΟ ΤΟΥ ΝΥΝ ΚΑΙ ΕΩΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ!!!!
Ειη και αιώνια η μνήμη σου αδελφέ και συλλείτουργε ημών π. Θεόκλητε.
Καλή ανάσταση και ζωήν του μέλλοντος αιώνος!
Εισέλθε εις την χαράν του Κυρίου σου και πρέσβευε υπέρ ημών.