Τα μαγιάτικα στεφάνια με την απαραίτητη μολόχα, τις κριθαροκεφαλές και τους γουρλομάτηες, στόλιζαν τις πόρτες των σπιτιών και τα κατάρτια των καϊκιών, μέχρι του Άη Γιαννιού, που τα’καιαν στους φανούς.

Στη γιορτή του Άη Γιαννιού έκαμναν τους φανούς και όταν τους πηδούσαν φώναζαν:
«Τ’ Άη Γιαννιού τ’ατσάλλι! – Της Μαρζάς το πορνηκάλλι!»
Μετά το τρίτο πήδημα έριχναν μέσα στη φωτιά το ατσάλι τους. Την άλλη μέρα πήγαιναν στο κλούμπος, τό ’ ριχναν στα ρηχά, εκεί που τα στένουντο, τρεις φορές, τραγουδώντας:
«Είπε μ’μου η μάνα μου α πα γοράσω λάϊ. Ήχασα τα μαϊτζά,
ήσπασα το λαϊκό κ’είπε μ’μου α κάμω μια βουτσά».

Μετά την τρίτη βουτιά πετούσαν το ατσάλι στα βαθιά.

"Απο την παλιά Κάλυμνο"

του Παντελή Ηλία Καμπούρη

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν ειναι του Μιχάλη Βαζανέλη