Ποιος έχει πάει στο Domus και δεν είχε δεχθεί το γνώριμο καλωσόρισμα και πείραγμα του;

Ποιος δεν είχε ερωτηθεί για τις λέξεις στο σταυρόλεξο που κάθε φορά έλυνε;

Ποιος δεν είχε παίξει μπιλότα μαζί του;

Πόσες γενιές δεν πέρασαν από τα πόδια του και πάντοτε θυμόταν όλους με το όνομα τους.

Ποιός μπορεί να πει κάτι κακό για αυτόν τον άνθρωπο.

Με το καλάμι του πάντα έτοιμος για ψάρεμα, με το ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ  κάθε μέρα για να διαβάζει για τον Ολυμπιακό του και τόσα μα τόσα άλλα που μας φέρνει στην μνήμη ο κύριος Χρήστος Πετρίδης.

Πατέρας του Μιχάλη και της Ειρήνης και σύζυγος της πολυαγαπημένης του Κατίνας !! Πάντοτε το Καντούνι θα έχει σημεία που θα μας τον φέρνουν στον νου... πάντοτε θα ψάχνουμε το πείραγμα του. Έκλεισε μια ολόκληρη εποχή που είναι αδύνατον να την ξεχάσουμε... καλό ταξίδι κ. Χρήστο... θα μας λείψεις!!